به منظور فهمیدن و درک این مطلب که نوک بینی باید چه خصوصیاتی داشته باشد ، تا استاندارد های زیبایی بینی ، رعایت شود و نمای صورت بعد از جراحی بینی زیبا به نظر برسد ، مطالعات زیادی بر روی مدل های زیبایی و افراد fashion ، در مجلات زیبایی و سلبریتی ها انجام شده است. آنالیزهای دقیق و زیادی بر روی ابعاد و اندازه های نوک بینی این افراد انجام شده است.
نتایج تحقیقات صورت گرفته در سال های گذشته تا قبل از سال 2003 میلادی این بوده که تا این سال ها ، ایده آل زیبایی بینی ، نوک بینی باریک بوده است. از سال 2003 به بعد طرح نوک بینی زیبا ، به بینی هایی تعلق داشت که بینی پهن تر بوده است. در واقع نتایجی که از مطالعه و بررسی جذابیت نوک بینی ، بر روی صورت افراد فشن و سلبریتی ها در سال های بعد از 2003 به عمل آمد ، نشان می داد، افرادی که نوک بینی آن ها مقداری پهن تر است ، جذابیت بیشتری دارند.
در حقیقت در مطالعه ای که بر روی این افراد مشهور و مدل ها قبل از سال 2003 و بعد از این سال انجام شد ، این نتیجه بدست آمد که در گذشته و پیش از سال 2000 نسبت اندازه پهنای نوک بینی به اندازه فاصله بین دو چشم حدود 0.4 بود. به مرور و در سال های بعد از 2003 به بعد افرادی زیبا بودند که فاصله پهنای نوک بینی به فاصله بین دو چشم آن ها حدود 0.6 شده بود ؛ یعنی چیزی حدود دو سوم. به همین خاطر به این نتیجه رسیدند که اگر پهنای نوک بینی مقداری بیشتر باشد ، بینی جذابیت تر است.
اما پهن بودن نوک بینی به تنهایی باعث ایجاد جذابیت نمی شود. با مطالعه دقیق بر روی چهره های این افراد ، آن چیزی که بیشتر در زیبایی بینی مد نظر قرار گرفت ، سایه ها و هاشورهایی بود که در بالای نوک بینی و بالای پره های آن مشهود بود.
در حقیقت آن چیزی که باعث زیباتر به نظر رسیدن بینی می شود ، این است که نوک بینی دارای پهنا باشد و پره ها و نوک بینی برجسته باشند ، و بلافاصله بالاتر از نوک بینی (سوپراتیپ) و بالاتر از پره های بینی ، سایه ها و فرو رفتگی های خفیفی وجود داشته باشند . این قاعده را نقاشانی که در زمینه پرتره فعالیت دارند یا مجسمه ساز ها مورد توجه قرار می دهند.
در طراحی یک بینی زیبا اقدامی که باید صورت پذیرد ، اینست که قسمت های بالاتر از نوک بینی و یا بالای پره های بینی ، مقداری سایه یا هاشور زده شود و تیره تر باشد و نوک بینی و پره های آن دارای برق یا نور باشند ، که اصطلاحا به آن رفلکس یا بازتاب نور می گویند. این مدل بینی ها در چهره زیباتر خواهند بود.
نکته ی دیگری که در زیبایی نوک بینی مطرح است ، اینست که برجستگی نوک بینی (Tip Lobule) و پره های بینی، اصطلاحا آلار لوبول (Alar Lobule) در یک راستا باشند. نباید بین نوک بینی و پره های آن فرو رفتگی یا سایه وجود داشته باشد ، و یا نور در برخورد با این نواحی دچار شکست و بازتاب شود. باید از نوک بینی تا کناره های آن وقتی نور تابیده می شود ، برق نور دیده شود و هیچ گونه فرورفتگی وجود نداشته باشد. در واقع وقتی نوک بینی از نمای پایین دیده می شود ، باید یک مثلث متساوی الاضلاع در قاعده بینی وجود داشته باشد و دارای هیچ گونه فرورفتگی نباشد ؛ اصطلاحا بینی به شکل عدد پنج فارسی و یا بینی کلیپسی شکل نباشد.
در نمای روبرو نیز بینی باید به صورت دو خط موازی باشد ، که این خطوط از ناحیه ابروها شروع می شوند و تا نوک بینی امتداد می یابند. در این دو خط نباید شکستگی وجود داشته باشد. البته این دو خط در قسمت نوک بینی ممکن است از هم فاصله بگیرند و در قسمت وسط بینی به یکدیگر نزدیکتر شوند ؛ ولی نباید شکسته یا غیر قرینه باشند. به این خطوط خط های زیبایی یا اصطلاحا استاتیک لاین (Aesthetic Line) می گویند ، که در نمای روبروی بینی واضح هستند.
جراحی بینی علاوه بر اینکه یک تکنیک می باشد ، یک هنر است. جراح بینی باید علاوه بر دانستن نکات لازم و تکنیک های هر روش جراحی ، از آن ها برای خلق یک اثر هنری استفاده کند.
برای اینکه عواملی مانند سایه ها ، فرو رفتگی ها و برجستگی های بینی ، که موجب زیباتر شدن آن می شوند ، در جراحی به وجود بیایند ، نکات و اصول و تکنیک هایی وجود دارند ، که جراح زیبایی با به کار بستن آن ها باید یک نتیجه زیبا از عمل جراحی بینی ، برای بیمار به ارمغان آورد و اثری هنری خلق نماید.